اشعه ایکس نوعی پرتوهای الکترومغناطیسی است که به طور گسترده در زمینه های پزشکی و صنعتی استفاده می شود. اگرچه بیشتر اشعه ایکس به صورت مصنوعی تولید می شود، اما پدیده هایی در طبیعت نیز وجود دارند که اشعه ایکس تولید می کنند.

بر اساس قانون براگ، پراش پرتو ایکس درجا (XRD) می‌تواند برای نظارت بر تغییر فاز و پارامترهای شبکه آن در رابط الکترود یا الکترود-الکترولیت در زمان واقعی در طول چرخه شارژ-دشارژ استفاده شود. باتری

تست اشعه ایکس یک روش تست غیر مخرب است که به خود جسم آسیب نمی رساند و به طور گسترده در تست مواد (QC)، تجزیه و تحلیل شکست (FA)، کنترل کیفیت (QC)، تضمین کیفیت و قابلیت اطمینان (QA/) استفاده شده است. QC)، تحقیق و توسعه (R&آمپر;D) و سایر زمینه ها.

سه آشکارساز تک نقطه ای در زیر به اشتراک گذاشته شده است: شمارنده تناسبی، شمارنده سوسوزن، و آشکارساز حالت جامد نیمه هادی.

آنالایزر کریستال اشعه ایکس نوعی ابزار تحلیلی بزرگ برای مطالعه ریزساختار داخلی مواد است که عمدتاً در جهت گیری تک کریستالی، تشخیص عیب، تعیین تنش پسماند، جابجایی تک کریستال و غیره استفاده می شود.

پراش اشعه ایکس، از طریق پراش اشعه ایکس یک ماده، تجزیه و تحلیل الگوی پراش آن، برای به دست آوردن ترکیب ماده، ساختار یا شکل اتم ها یا مولکول های داخل ماده و سایر ابزارهای تحقیقاتی.

ابزارهای XRF از اشعه ایکس برای "تحریک" یک ماده استفاده می کنند تا ترکیب آن را با شناسایی عناصر موجود در نمونه (تحلیل کیفی) یا با تعیین قدرت یک عنصر در نمونه (تحلیل کمی) مشخص کنند.

این روش یک روش خود توسعه یافته است. این شامل انواع توابع تحلیل کمی است که توسط خودمان توسعه داده شده است، که مطابق با نظریه پراش هستند و با شدت انتگرال محاسبه می شوند.