پراش اشعه ایکس موثرترین و پرکاربردترین وسیله است و پراش اشعه ایکس اولین روشی است که انسان برای مطالعه ریزساختار ماده استفاده کرده است.

اشعه ایکس نوعی تابش الکترومغناطیسی با طول موج کوتاه، بین پرتوهای فرابنفش و گاما است که توسط فیزیکدان آلمانی WK توسعه یافت و توسط رونتگن در سال 1895 کشف شد، بنابراین به آن پرتوهای رونتگن نیز می‌گویند.

فناوری پراش اشعه ایکس به دلیل دقت اندازه گیری غیرمخرب، بدون آلودگی، سریع، دقت بالا و مقدار زیادی اطلاعات در مورد یکپارچگی کریستال، به طور گسترده در صنایع شیمیایی، تحقیقات علمی، تولید مواد و سایر زمینه ها استفاده می شود.

هنگامی که پراش پرتو ایکس به صورت یک موج الکترومغناطیسی به کریستال تابیده می شود، توسط اتم های موجود در کریستال پراکنده می شود و به نظر می رسد که امواج پراکنده از مرکز اتم ها ساطع می شوند و امواج پراکنده از مرکز هر اتم ساطع می شوند. شبیه امواج کروی منبع هستند.

امروز، اجازه دهید اطلاعاتی در مورد عملکرد پراش سنج اشعه ایکس، عمدتاً در جنبه های زیر، به اشتراک بگذاریم.

پراش پرتو ایکس (XRD) یک روش اصلی برای مطالعه فاز و ساختار بلوری یک ماده است. هنگامی که یک ماده (کریستالی یا غیرکریستالی) تجزیه و تحلیل پراش می شود، ماده توسط اشعه ایکس تابش می شود تا درجات مختلف پدیده پراش، ترکیب مواد، نوع کریستال، حالت پیوند درون مولکولی، پیکربندی مولکولی، ترکیب و سایر ویژگی های مواد را ایجاد کند. الگوی پراش خاص ماده