آشکارساز اشعه ایکس وسیله ای است که برای تشخیص استفاده می شوداشعه ایکس، که کاربردهای گسترده ای در پزشکی، علم و صنعت دارد. بیایید نگاهی به نحوه عملکرد آشکارسازهای اشعه ایکس بیندازیم.

اصل اساسی ازآشکارساز اشعه ایکساستفاده از یونیزاسیون خطوط زمانی است. هنگامی که اشعه ایکس از ماده آشکارساز عبور می کند، با اتم های موجود در ماده تعامل می کند و باعث جدا شدن الکترون ها از اتم ها می شود. این الکترون ها با الکترودهای موجود در آشکارساز تعامل می کنند و یک بار الکتریکی و یک سیگنال الکتریکی ایجاد می کنند. یک آشکارساز اشعه ایکس می تواند این سیگنال الکتریکی را تقویت، دیجیتالی و پردازش کند تا تصویر اشعه ایکس تشکیل شود. انواع مختلفی از آشکارسازهای اشعه ایکس، از جمله آشکارساز سوسوزن رایج تر، آشکارساز گاز و آشکارساز نیمه هادی وجود دارد.

آشکارسازهای سوسوزن از خواص نورانی مواد خاصی برای تشخیص اشعه ایکس استفاده می کنند. آشکارسازهای سوسوزن مزیت تشخیص سیگنال های اشعه ایکس بسیار ضعیف را دارند و نقطه ضعف آن حساسیت کم است.

آشکارسازهای گاز از یونیزاسیون گاز برای تشخیص اشعه ایکس استفاده می کنند. آشکارسازهای گاز می توانند انرژی بسیار بالا را تشخیص دهنداشعه ایکسسیگنال می دهد، اما نقطه ضعف آن این است که نسبت سیگنال به نویز کم است.

آشکارسازهای نیمه هادی از خواص مواد نیمه هادی برای تشخیص اشعه ایکس استفاده می کنند. آشکارسازهای نیمه هادی می توانند سیگنال های بسیار ضعیف اشعه ایکس را تشخیص دهند، در حالی که نسبت سیگنال به نویز نسبتاً بالا است، بنابراین به طور گسترده در تصویربرداری پزشکی و سایر زمینه ها استفاده می شود.