اشعه ایکس نوعی تابش الکترومغناطیسی با طول موج کوتاه، بین پرتوهای فرابنفش و گاما است که توسط فیزیکدان آلمانی WK ساخته شد و توسط رونتگن در سال 1895 کشف شد، بنابراین به آن پرتوهای رونتگن نیز می‌گویند.اشعه ایکسعمدتا شامل اشعه ایکس مداوم و اشعه ایکس مشخصه است، اصول مربوطه به شرح زیر است:

الکترون‌های پرسرعت با اتم‌های هدف برخورد می‌کنند، حرکت آنها متوقف می‌شود و کند می‌شود و بخشی از انرژی از دست رفته به شکل پرتوهای ایکس پیوسته منتشر می‌شود که یک طول موج (تک رنگ) نیستند، بلکه دارای طول‌موج‌های مختلف هستند. اشعه ایکس، همانطور که در زیر نشان داده شده است:

الکترون‌های پرانرژی یک الکترون لایه داخلی اتم هدف را از بین می‌برند و فرآیندی که در آن هر الکترون لایه بیرونی به لایه داخلی منتقل می‌شود و فوتون‌های پرتو ایکس را ساطع می‌کند، پرتو ایکس مشخصه گسیل‌شده است. از آنجایی که اتم های عناصر مختلف دارای سطوح انرژی متفاوتی هستند، آنها فقط می توانند امواج الکترومغناطیسی با طول موج های خاص را تابش کنند، یعنی دارای ویژگی هایی هستند که در شکل زیر مشاهده می شود. مشخصهطیف اشعه ایکسافزودن پیک های پراش طول موج خاص بر اساس طیف پرتو ایکس پیوسته است.

تکنیک پراش اشعه ایکس (XRD)

روش پراش رایج ترین استپراش اشعه ایکسروش، اصل آن نیازی به تسلط، پودر جامد یا جامد حجیم در آن نیست، پس از تنظیم زاویه چرخش، رایانه با قدرت به عنوان مختصات عمودی، 2θ (که در آن زاویه براگ است) به عنوان مختصات افقی ظاهر می شود. خط نمودار، و سپس به طور خودکار با نوع و محتوای فاز آن مطابقت دارد.

در مقایسه با الگوی پراش هر فاز در پایگاه داده، می توان دریافت که نمونه دارای چندین فاز است، که باید توجه داشت که همان فاز برای تشخیص اینکه آیا یک فاز است یا خیر.تک کریستالیا یک پلی کریستال، به طور کلی با توجه به عرض تحلیل کیفی پیک، در مقایسه با تک کریستال، قله پلی کریستال گسترده تر است، نه به اندازه یک کریستال تیز.

برای غیر کریستالی، آن استپراش سنج XRDالگو مانند شکل زیر است: